Itsasoaren aurrean etzunik...

Ene herriko hizkuntza proletarioan

Berez mintzo naiz, gustatzen zaidalako,

Erizten diodalako, nahi eta gogoa dudalako;

Barrutik sortzen zaidalako, gorbata jantzita

Beren arbasoekiko amodioa eusten,

Hilik dauden beren aitaiten hizkuntza,

Ama hizkuntza mintzatzen

Eta aurpegia altzaturik

Lengoaiako marinelak, laborariak,

Arraun eta area, edo branka

Eta goldea izaten ez dakiten

Sustrairik gabeko xalapartari tipiak,

Hainbeste ergel deserrotu ikustean

Hondatzen nauen tristura mingotsaren

Sakonetik

Sortzen zaidalako.

Berez mintzo naiz, gustatzen zaidalako

Eta gureekin egon nahi dudalako, gure jendearekin,

Beste hizkuntzan kondaturiko historia bat

Luzaroan sufritzen duten gizon onen alboan.

Ez naiz mintzo handikientzat,

Ez naiz mintzo doilor eta boteretsuentzat,

Ez naiz mintzo harroentzat,

Ez naiz mintzo ergelentzat,

Ez naiz mintzo hutsentzat;

Etengabeko gezurrak eta zuzengabeak

Sendoro jasatzen dituztenentzat mintzo naiz;

Begi biluzien mitxeleta, su

Eta haizezko eguneroko negarra

Izerdiz eta malkoz darienentzat.

Ezin ditut ene hitzak munduan

Sufritzen ari diren guziengandik aldendu.

Eta zu munduan bizi zara, lur gurea,

Gure leinuaren seaska,

Galizia, Espainetako min gozoa,

Itsasoaren aurrean etzunik, bidean...

(Harrizko gau luzea. 1962)