Eu quero oir o teu silencio

Coma na herba noviña ou na frol da i-auga

eu quero oir o teu silencio, nena.

Un silencio todo estrelado de surrisas,

no que os teus ollos señan dous barquiños ancrados.

Eu, solo, o mariñeiro.

Unha fonda alegría nas velas brancas, dondas,

—palabras que inda gardan o aquél da frol do liño—

agardando a mañá

en que deixe os meus portos e ceguiño me embarque

capitán dos teus ollos veleiros.

(Cómaros verdes. 1947)