ALVARO CUNQUEIRO

(Mondoñedo, Lugo 1911 — Vigo 1981)

Papel de Color eta Galiza aldizkarien sortzaile Errepublika garaian, Pueblo egunkariko erredakzioan hasten da 37an. Garai honetakoak ditu ABC eta Donostiako Vérticen ateratako artikuluak. Italierako eskolak Vigon. Mondoñedora bildurik, kazetaritzara itzultzen da 1960an. Faro de Vigoko zuzendari izango da.

Mar ó nordek (1932) ematen dio hasera bere produzio poetikoari. Haserako poema laburrok neotrobadorismoaren erakusgarri izan direnei utzi zieten lekua: Poemas do sí e do non (1933) eta Cantiga nova que se chama ribeira (1933). Erdiaroko lirikaren zordun, Dona do corpo delgado (1950) aurrekoen ezpal berekoa da. Aipamen mitologikoak, literarioak eta historikoak Cunqueirok hain berea duen jolas-nahiarekin uztartzen dira Herba de aquí ou acolán (1980).

        Galegoz zein gazteleraz eman zituen bere lanak. Poeta, narratzaile, dramaturgo, kazetari, mitologo, mahai oparoen zale, ugari dira han hemenka izkribatuta utzi dituen liburuak.

Fundador das revistas Papel de Color e Galiza, perante os anos da II República, enceta a traballar na redación do Pueblo en prena Guerra Civil. Profesor de italiano en Vigo, datan desta época as suas colabouras en ABC e Vértice (en Donostia). Afastado na sua cidade nadal, volta ó periodismo en 1960, chegando a director do Faro de Vigo.

        Comenza a sua producción poética con Mar ó norde (1932). Os curtos poemas do seu primeiro libro deron paso ó neotrovadurismo en Poemas do sí e do non (1933) e Cantiga nova que se chama ribeira (1933). Seguindo os pasos da lírica meioeval Cunqueiro pubrica en 1950 Dona do corpo delgado. Os referimentos mitolóxicos, literarios e históricos mestúranse ca xorne lúdica, tan do seu gosto. Estas referencias arraian xa co seu derradeiro poemario: Herba de aquí ou acolá (1980).

        Autor bilingüe galego-español, poeta, narrador, dramaturgo, artigolista, mitólogo e gastrónomo, son abondosos os traballos pubricados en galego por iste galego, que ten escrito na sua campa: «¡Gracias, meu Deus por deixarme vivir niste fermoso reino que se chama Galiza!».