Egun batian juan zan

gizon bat kafera,

beste askoren gisa

zerbait artutzera,

eta ango mutillak

al zuben lenena

eraman ziyon berak

eskatu zubena.

Sillan ixiririkan

denkantsu onian,

komeni zitzaiona

artu zubenian,

oju bat egin zuben

soñu aundikua,

zeñetan deitu zuben

«Aizak, mutikua

Ua galdetutzera

nagusiyagana

zenbat pagatutzen dan

nik artu derana.»

Seiak ekarri ziyon

zuzen mandatuba

«Jauna, bost errial da

bedorren kontuba.»

Gizona ordubantxe

trantzian zeguen,

pezeta bat bakarra

besterik etzuen,

eta eskañi ziyon

esanaz seriyo

«To, eta nausiyari

eraman akiyo.»

Mutillak esan ziyon

artu ordurako

«Errial bat falta du

emen konturako.»

Arrek erantzun ziyon

bere-beriala,

len alegiya ez aitu:

«Zenbat: erriala?

Ik ez dirak serbitu

mandatugilletzat?

Bien, errial ori

gorde zak iretzat!»