1

Argitasun aundiko

perla garistiya,

nere osasuna ta

nere eguzkiya;

baita ere zu zera,

maitetxo eztiya,

mundu ontako nere

desio guztiya.

          2

Eziñ fiñago dala

da txit seguruba

zuganako dakatan

naitasun puruba;

beti dauzkat zugatik,

nere aiñgeruba,

sentitzen biyotza ta

pentsatzen buruba.

          3

Ixilik gorde arren

asko dira penak,

nere biyotz gaxuan

zugatik daudenak;

biazuna baño're

miñkatsago denak,

bañan zuk nai ezkero

goza litezkenak.

          4

Dauzkatan pena oiek

ixilik gordeta,

uts biyurtuko dira

zuk nai zazu-eta;

bertatik jarriko naiz

kontentuz beteta,

neria izatera

konforma zaite-ta.

          5

Ez naiz mutill ederra,

—au lana, au lana!—

ez naiz aberatsa're,

maitetxo laztana!

Bañan biyotz bat badet

oberik ez dana,

betia zuganako

amoriyoz dana.

          6

Auxen eskeiñtzen dizut

guztizko suabe,

arren egiñ nazazu

zuriaren jabe!

Bestela penaz ill ta

laister naiz lurraz be,

bara ni eziñ bizi

niteke zu gabe.