Loriak
1 Beti nik damari loriak ugari, endemas pixka bat maite naubenari; damak berriz neri gezurra diruri! osiñez pagatu lorezko zor ori.
2 Oso nago mendian jaungoiko itxubaren, ama Venus'engandik jaiotakoaren; neroni ez naiz jabe nere biyotzaren, gaxua preso dakat amoriyuaren.
3 Sartutzen dan bezela balkoi batetikan eguzkiya gelara kristaletatikan, modu ortaraxe beiñ igaro zitzaitan biyotzera dama bat begiyetatikan.
4 Biyotz nerian preso gelditu bire zan, geratzen dan bezela txingarra iyeskan; obligatuba dago egotera bertan, nun-ta biyotz ta guzi ateratzen ez dan.
5 Ditu ille urrezko albiñu luziak, alakorik apaintzen ez du orraziak; frankotan inbiriya eman dit aiziak, aren trentza tartetik jostatzen pasiak.
6 Ondo konparatzia da gauza eziña arren begiyetako urdintasun fiña; ez da irrutira're aitatzeko diña itxasoko bagaren kolore urdiña.
7 Ez da zer aitaturik zeru zabala're, bolaraz urdiñ-urdiñ jarritzen dala're; aingeru neriaren begiyak alare urdiñ purubagoko zerubak dirare.
8 Izarrak dirurite, aiñ ditu argiyak, aingerubak zerutik jetxita jarriyak, gloriyan egintako ispillu garbiyak, Jaungoikua badala gogoragarriyak.
9 Cupido'k eritzen nau fletxakin berriro, neregana jiratzen dituben aldiro; biyotzera sartzen zait eztiro-eztiro amoriyotasun bat gozua guztiro.
10 Aren ezpaiñ gorriyak nere atsegintzat, ondo merezi dute famatzia fintzat; zerbaitez apartetik ikusita beintzat, mundu guztiyak artzen ditu krabelintzat.
11 Farrik egiten badu zerutar birjiñak, erakusten dituben ortza txiki fiñak, txuriz elurrarekin dirare berdiñak; perlak iruri dute zillarrez egiñak.
12 Gozuaren birtutez aren asnasiak lo-arazitzen ditu nere oñaziak; usai oberik ez du banatzen aiziak, loriak maitatubaz baratzan pasiak.
13 Lepo biribilla ta gorputza liraña, txikiz ez det esaten oñaren tamaña; ibiltzen airetsuba, jantziyan apaña, aren graziyak dira eziñ esan aña.
[1862] |