1

Orra sei bertso kale

garbitzalleari,

zeña bere izenez

dan Joxe Mari;

erreza lezazkike

iru abe mari,

indarra etortzeko

zaldi zuriyari;

animali ori

urriki zait neri,

falta du ugari

egoteko guri;

kartoiakiñ egiña

dala diruri.

          2

Goizero biar diyo

eraso lanari,

zikiñak bildu arte

erri danari;

berriz ere obeto

bizi ez danari,

nabarbenduko zaizka

ezurrak ugari;

ez naiz txantxaz ari,

eta, Joxe Mari,

zaldi gaxuari

nai aña janari

eman zaiozu, jartzen

ote dan lori.

          3

Dago eskeletuen

itxura arturik,

diña jan ezak daka

orla galdurik;

nola ez da egongo

oso argaldurik,

irukitzen badute

askotan baraurik?

Zaldiya orri nik

ez det esperorik

ezer ikusterik

ezurrak besterik;

ez du beintzat izango

odol-golperik.

          4

Lana sobra du baña

janariya falta,

urrikigarriya da

dakarren planta;

gaxuak ez lezake

luzaro aguanta,

flakiyarekiñ eziñ

mugitu du anka;

pentsu gutxi jan ta

kalian jiraka,        .

gaizki bizi da ta

indarrik ez daka;

eziñ karriatu du

karro bat kaka.

          5

Munduban ez liteke

zaldirik arkitu,

dubenik orrek aña

pena sufritu;

biyotzik gogorrena

lezake kupitu,

ez du zartzera txarra

gaxuak atxitu;

pausua nagitu,

eziñ da mugitu,

gutxiyenaz ditu

zazpi espiritu,

bestela bizirikan

eziñ segitu.

          6

Gizarajuaz danak

pena ar zazute,

baldiñ biyotz biguñak

badituzute;

asi zan egunetik

eta oraiñ arte,

serbitzuba egiñ du

erriyan bastante;

igande ta aste,

jaiarekiñ naste,

makiña bat urte

pasa dizkitzute;

oraiñ erretirua

merezi luke.

ZALDIAREN ERIOTZA

Indarra zekan arte

zikiña karraio,

eragiten zioten

makiña bat saio.

Bañan miñez jarri da,

indarra juan zaio!

Nekearen pagua

balaz eman zaio!

OBIZDEA

Azkenak emen daude

zaldi argal baten,

zeñak ez zuen iñoiz

pentsu on bat jaten;

gelditu zaizkan mami

puskak eramaten,

beliak lan askorik

apenas daukaten.

                        R. I. P. Amen.

[1860]