—1895 Bera—

Magdalena Larralde 1793an

An.

                  1

Lore betikoaz koroitu zinala

Txoriyak diyote beren kantetan,

Barkatu nazazu entzunikan ala

Lore bat ipintzen orain bereala

        Zure oinetan.

                  2

Erri txiki txuri guztiz alegera

Biyotza goitzen du biltziak ara,

Frantses lur alaian altxatzen da bera

Ume leial onen seaska gainera

        Deitzen da Sara.

                  3

Uri artatikan mirabe gaztea

Apaiz baten bila konfesa zezan

Kontu aundikoa naiz egon bidea,

Ain zeukan petxuan sartuba fedea,

        Berara joan zan.

                  4

Frantses espainolak legoien moduan

Gudatutzen ziran txit gogorrean,

Konfesiyotikan biurtzerakuan,

Preso artu zuten frantzesak orduan

        Beren lurrean.

                  5

Buruzari arrek ezaguturikan

Birtute aundiko lore garbiya,

Argira azaldu gabe egirikan

Onla mintzatu zan ain kupiturikan

        Buruzariya.

                  6

"Esan zazu, Beran lagun batengana

Izana zerala ikustatzera.

Entzun nazazu au fede aundiz dana,

Ez egitekotan esan dizudana

        Galduko zera."

                  7

Mantxarik gabeko ume zerutarra,

Juramentaturik fede sutuan,

Laztandurik zinez egiyen indarra

—Ziyon— zergatikan euskal lur naparra

        Igaro zuan.

                  8

Negarrak malkotan entzun ziyotenak,

Begiyak jasoaz zeruetara,

Salbe Regina ta kanta samurrenak,

Kantatuaz lagun egin ziyen denak,

        Gaitzondoara.

                  9

Anima gabeko Pinet pozoitua,

Odol egarriyan katamotz gisan,

Mendekatu naian koajez sutua,

Aur inozentea gilotinatua

        Gero izan zan.

                  10

Birtute aundiko aur zoragarriya,

Urruinduaz gezur traidoriari,

Argitzeagatik garbiro egiya,

Entregatu ziyon anima garbiya

        Jaungoikoari.