—1895 Bera—

Larraldeko Magdalena

Pedro Mari Otaño

                1

Frantzes euskara itzegiten dan

Mendi tantaien artean,

Sara deritzan uri kutuna

Dago ibartxo batean,

Erri leial au edertutzen da

Bere kondaira maitean,

Irakurriaz edo entzunaz

Zer gerta zan jakitean,

Mila zazpireun larogei eta

Amairugarren urtean.

                2

Erri ontako aingerutxo bat,

Larraldeko Magdalena,

Zan amazazpi urte besterik

Oraindik etzitubena,

Guraso onak eska lezaken

Alabarik leialena,

Ikusirikan inguru artan

Apaizik etzeguena,

Konfesatzeagatikan sartu

Zan Espainian barrena.

                3

Fedeagatik joan ta egondu

Zan Naparroako Beran,

An kofesatu eta gaxoa

Etxerunzko etorreran

Espainia ta Frantzia nola

Zeuden gudan edo gerran,

Katibaturik gelditu zuten

Bere lurreko sarreran,

Ta koitaduak zion: "Ez dakit

Zertan gaizki egin deran!".

                4

Arrano tzarren atzaparretan

Mantxa gabeko uxua

Arkitutzen dan bezela zegon

Magdalenatxo gaxua,

Gudari aien agintaria

Izanik errukitsua,

Esaten zion: "Uka ezazu

Gaur eman dezun pausua".

Erantzun zuben : "Ez det egingo

Nik juramentu faltsua".

                5

Ibili izan balitz bezela

Ixpi edo zelatari

Aur maite ura, gaitzik beinere

Egin gabea inori,

Aurkeztu bear izan zioten

Pinet buruzagiari;

Onek berela agindu zuben

"Gilotina jaso bedi

Eta lepoa kendu bizaio

Magdalena Larralderi".

                6

Jesu maiteak guruzpidea

Igaro zuben modura,

Barkazioa ta naitasuna

Banatuaz ingurura,

"Salve regina" kantatuaz ta

Begiratuaz zerura,

Gilotinara igo ta il zan

Zoragarrizko aur ura,

Ta aingeruak eraman zuten

Santuen bizi-lekura.