—1891 Iurreta—

Nere sentimentua

An.

              1

Sentimentua esan biar det

Nigarrez edo kantari,

Baldin biotzak laguntzen badit

Nere arbol maiteari,

Igartu zara bada betiko,

Ez da ostorik ageri,

Oroitz tristea gelditzen zaigu

Orain euskaldun daneri.

              2

Amaika aldiz oroitzen naizen

Zori oneko arbola

Malkoa ere irtentzen zaizkit

Ikustiarekin orla;

Igartu bai bainan nola?

Ez euskaldunak izan bagendu

Antzinatarren odola.

              3

Amaika aldiz esana zaudez

Bada euskal-erriari,

Aitu nazute seme maiteak,

Ez naien bada erori,

Erortzen banaiz galdu zerate

Esaten dizutet garbi,

Igartu arren oraindik zainak

Ementxen dauzkat nik lori.

              4

Amoriozko arbol maitia,

Euskal erriko koroia,

Galdu dirade zure loriak

Eta lengo sasoia,

Uste gabian zainetan sartu

Zaizu betiko ordeia,

Aspaldikuan orrentxen bila

Zebilen jende pozoia.

              5

Juan berriak ziran fueruak

Antzinetako legiak,

Aspaldikuan diabru obek

Daukazkitenak gordiak,

Orla lotsetan arkitutzia

Euskal erriko semiak,

Ez dakit bada zer pentsatzenduen

Gure Jangoiko maitiak.

              6

Euskal erriko seme ederrak

Zoazte gaur Gernikara,

Zuben arbola antxen dagota

Eta belauniko para;

Zinaturikan bere aurrian

Esan zazute, ai ama!

Zain maitietan muin ematera

Gatoz danok zure gana.