—1890 Maule—

Kalabaza eta baratzuriya

(Ipuia)

An.

            1

Kalabaza bat zeguen

Lurraren gainian,

Bere pixutasunez

Mugi ezinian.

An inguruan berriz,

Zan baratzuriya,

Tentia ta ernaia

Biziro txuriya.

            2

Kalabazak bein diyo

Baratxuriyari:

—Zer pithina, ez aiz or

Lurrean ageri,

Beti ago ttattar ta

Oso nak arritzen,

Nik ainbat jan ta nola

Ez aizen aunditzen.

            3

Onek erantzun ziyon:

—Ah! ustel astua,

Beti aunditutzen dek

Zatar ta bastua,

Or ago tontotua

Lurrean etzinta,

Ere gorputz trakatza

Mugitu ezin ta.

            4

Bai, ondo kalabaza

Izan ta izango,

Orren ustela intzanik,

Ez nikan esango.

[...]

[...]

            5

Obea da txikiya

Eta fina izan,

Ta ez aundi bastua,

Kalabazen gisan,

Askoz obe bai da

Apur bat finetik

Eta ez asetzeko

Ainbat usteletik.