—1889 Doneztebe—

 

Eguzkiyaren sarrera

 

Ramon Artola

 

            1

Eguzkiyak makurka

Mendiyen atzean,

Gordetzen du argiya

Ilunabartzean:

Urre disdirak gero

Itsasperatzean,

Eta goiak tinta fin

Politak artzean,

Tristura bat sentitzen

Baita biotzean.

 

            2

Egunari indarrak

Zaizkanean iltzen,

Tristuraz dira gauza

Guziyak umiltzen:

Loreak joaten dira

Makurka muiskiltzen,

Mitxeletak urrezko

Egotxoak biltzen,

Eta txori txikien

Kantubak isiltzen.

 

            3

Negarti ikusten da

Mugitzen ibaia,

Triste errekatxoa

Tristeturik goia:

Mur mur iturtxoloko

Ur kristal garbiya,

Paltatzen zaiolako

Zeruko argiya,

Eta ilun ta triste

Itsaso aundiya.

 

            4

Zabalde igaroak

Ainbeste nazpila,

Galtzen du egunazko

Mur mura ta buila,

Saguxarrak irteten

Dira jaukai bila,

Aitzen da ermitako

Ainari ezkila,

Eta itxura dena

Gelditzen da ila.

 

            5

Ontan izar zeruban

Barrenen zeudenak,

Dis dis azpiyan dira

Azaldutzen denak;

Eta sarri, guk aruntz

Begira gaudenak,

Nairik gerenganatu

Indar galdu denak,

Lotan jartzen ditugu

Nekeakin penak.

 

 

 

 


Anton Abbadiaren Koplarien Guduak

 


www.susa-literatura.eus