—1880 Maule—

Beranteko urrikiak

Joanes Oxalde

Airea: Uso xuria, errazu

Norat joaiten ziren zu.

                      1

        Bizi nintzena bakean

        Ait'amekilan batean,

Tratulari bat sarthu zerautan, uste gaberik etxean,

Ez baitzuen nahi handik athera ni saretan sar artean.

                      2

        Amerikako bidea

        Har ezazu, Jaun gaztea,

Erranen dautzut nola bizi den lekhu hartako jendea,

Hemen kobrea bezain nasaiki han badabila urhea.

                      3

        Orduan nintzen harrotu,

        Gogo guzia berotu,

Abisu frango izan dut bainan, ez naiz nihori behatu,

Ni zoro bezain hura ernea, laster ninduen beretu.

                      4

        Diru-goseak nerama,

        Utzirik ait'eta ama,

Arrosa petik ather'orduko, arrantzetan atzemana,

Nahigabetan bethi bizi da aiter behatzen ez dena.

                      5

        Untzian hasi senditzen

        Damuak bihotza zaurtzen,

Ald'orotara begira, bainan urik baizen ez ikusten,

Haize tenpestak, masten karraskak zain guziak ikharatzen.

                      6

        Sarthu naiz azken buruan

        Gogoa naunkan lekhuan,

Neure etxean nintuelarik atseginak inguruan,

Orai hemen naiz, dohakabea, nehor gabe desterruan.

                      7

        Bizi naiz nahigabetan,

        Bethi hasgorapenetan,

Damu min-gaitzikildatu nintzen bertzen solas ederretan

Geroztik hunat urrikitu zait probetxu gabe bortzetan.

                      8

        Ene haurride gazteak,

        Ez segi ene bideak,

Ithurri khiratsetan edan du zuen anaia maiteak,

Hemen egunak luze dohazko nola herrian urtheak.

                      9

        Bidali diot amari,

        Zertaz nagon hemen eri,

Zerbait laguntza egin dezola nigarrez dagon haurrari,

Ahalik balitz nahi bailuke sorthu-lekhurat itzuli.

                      10

        Hemen nago lotsatua,

        Dolu minez hiratua,

Ikusten badut berriz aldi bat Eskal herriko zerua

Hor biziko naiz lehen bezala galtzen ez badut burua.