—1875 Sara—

Artzain zuhurra

Jaureguiberri

                1

Adin gaztetik artzain naiz,

Mendi gora batean,

Hantxe bozik kausitzen naiz,

Ni bakhartasunean.

Nere arthaldearekin,

Bizi naiz han bakean,

Bai-ta artzain lagunekin

Batasun ederrean.

                2

Han nere atherbea dut,

Harrizko etxola bat,

Nik hura baliatzen dut

Urhezko bezain bat.

Han nere hazkurria dut,

Aldian thalotto bat,

Maiz hari emendatzen dut

Ardi gasua pixka bat.

                3

Edaritzat kausitzen da

Ithur-hatxa aldean,

Edaririk hoberena,

Nere ustez munduan.

Basua bethez edan eta

Uzten nau bai zentzuan.

Bertze asko likur on da,

Bainan beira gaindian!

                4

Bizi naiz horrekin,

Ez dut gastu handirik,

Zenbait aldiz lagunekin

Besta egina gatik.

Orduantxe elgarrekin

Gauza goxoak janik,

Jartzen gure aski arin,

Moltsakoak utzirik.

                5

Arthaldeak alhatzean

Larrerik gorenean

Ikhusten tut beherean

Elizak lur sainduan.

Jaun ona dut adoratzen

Hetarik bakhotxean,

Horrela dut hatzemaiten

Gozoa bihotzean.

                6

Igandetan jausten nuzu,

Ardiak alhaturik,

Elizarat gaten nuzu,

Bai bederen zortzitik,

Hantxe Meza entzun eta

Gibelat jin behar nik,

Arthaldea ez da ontsa

Artzaina gabetarik.

                7

Egun hetan bezperetan

Hiltzen da jendea,

Nik ere heiekin baltsan

Maite dut izatea.

Bainan nola mendietan

Irrixka arthaldea!

Hobe dut othoiztto hetan

Bihotzez juntatzea.

                8

Artzain gazte zuhur gisa

Ez dirot hainitz erran:

Gauza seriosak dira

Holako kasuetan.

Nik dakidana hauxe da

Nola bizi hala gan,

Zeruak lagun gaitzala

Gure eseiuetan.