—1875 Sara—

Kantari bat

Piarres Ibarrart

Airea: Lili bat ikusi dut baratze batean.

                      1

Eskal herri ederra nere sor-lekhua!

Hemen ikhusi nuen lehenik mundua.

Nahiz handitarik ez naizen sorthua,

Jaunak aberaski nau emanez kantua.

                      2

Argia urratzean goizetan jaikirik,

Jainkoa othoizten dut belhaunikaturik,

Othoi ez dezan igor zorigaitz ilhunik

Nere kantua ixil ahal dezakenik.

                      3

Nor da aski aberats gizonen artean

Ni bezain urus denik lurraren gainean,

Kantuz eta lanean umore onean,

Jainkoa zerbitzatuz bihotza bakean.

                      4

Itzal ilhun zenbaitek nautenean hartzen

Kantuaren medioz ditut aldaratzen,

Zorigaitzen lekhuan zoriona sartzen,

Oinhazerik minena bihotzetik khentzen.

                      5

Nere deskantsuaren hartzera gan eta

Ardura entzuten dut errexinoleta.

Kantarien errege, kanta zazu, khanta,

Zuk gauaz, nik egunaz ez gaitezen trixta.

                      6

Handiak itzaletik dagozi begira,

Berantesten dutela kanta eder hura,

Bihotzetik ilkhia heien bihotzera,

Erdizkatzen diotet nik dudan plazera.

                      7

Xahar ile xuritu, hezur gogortuak,

Adinaren phisuaz bihotz gabetuak,

Haiek niri xorta bat, nik haier kantuak,

Gazteturik deruzkat irriz lehertuak.

                      8

Urzo begi urdin bat mendian sorthua,

Ihiztariek ezin saretan sarthua,

Egin diot urzoen biltzeko kantua,

Orai aldean daukat ongi lakhetua.

                      9

Kanta hunen gudua, huntan dut utziko,

Eta gure jaun ona bethi othoiztuko,

Beretzat hauta gaitzan eternitateko

Aingeru guziekin kantuz haritzeko.