—1875 Sara—

Ezkila

Goyetche

                    1

Maite dut goizean xorien errepika

Arbolen artean airearen musika,

Uraren auhena, ttortoilaren kantua,

Bainan maiteago ezkilaren soinua.

                    2

Ezkilaren botza zoin den xarmagarria!

Herrian ezkila egiazko xoria,

Errepikaz beti, beti hatzarria

Kobrezko ahoan burdinez du mihia.

                    3

Dorrearen puntan ezkila beilan dago,

Soldadu bat baino gau egun erneago.

Sua nonbait, nonbait etsaia agertzen da,

Ezkila kuxean oihuz abiatzen da.

                    4

Ezkilaren botza ageri da denetan

Mendi gorenean, zelaian, haranetan,

Nigarrez iduri doluzko egunetan

Irriz eta kantuz egiten alegeretan.

                    5

Ezkilaren botza da herriko bizia

Ezkilarik gabe herriak zer grazia!

Gorphutz bat litake arimaz gabetua,

Alhargun triste bat, presuna bat mutua.

                    6

Oi! Zoin ungi duen ezkilak predikatzen

Denentzat badaki hitz on bat atzematen,

Probeari dio: Deus ere probe zen,

Ogetzat ez zuen lasto puxka bat baizen.

                    7

Hedoietan goiti arranoa badoha,

Iguzkiko argi garbian mainatzera

Bainan ezkilaren botza gorago gaten

Gure otoitzekin zerura da igaiten.

                    8

Bai hegaldatzen da zeru gorenetara,

Jausten ere berdin purgatoriotara,

Gure adixkiden, ahaiden peskatzera,

Uriaren pare lur idorren gainera.

                    9

Diot beraz berriz... Bait maite dut musika,

Harrixken erdian nigarrez ur xirripa,

Oihan ixilean ttortoilaren kantua,

Bainan maiteago ezkilaren soinua.