—1871 Sara—

Xori berriketaria

Jean Baptiste Elissamburu "M. Doyharçabal"

Airea: Lurraren pean sar nintake, maitea, zure ahalgez...

                              1

Sor-lekhua utziz geroz ondikoz bada beharrez!

Jainko ona urrikalduz bethiko nere nigarrez.

Primaderan hasi orduen arbolak estaltzen lorez,

Xoritto bat heldu da bethi nere herritik hegalez.

                              2

Nere gana hain urrundik ethortzean unhatua

Arbolarik hurbilena du bere pausa-lekhua,

Ardaxka goren-gorenean hara non den lokhartua,

Lumapean zango bat eta hegalpean du burua.

                              3

Pausa hadi, lo egizak, xori maitea, bakean!

Atzarria, ni hire zain, hemen nauk hire aldean,

Ur xortarekin huna gero papurrak leiho gainean,

Bainan gero hango berriez orhoit hadi atzartzean.

                              4

Orhoit hadi, bai, xoria, berri maiteko berriez,

Nere aitaz nere ama, nigarretan nik utziez,

Mintza hakit ahaidez-eta, mintza lagun on hekiez,

Mintza, nihor ahantzi gabe, maite ninduten guziez.

                              5

Atzar hadi, atzar bada, berriketari abila,

Ene beldur izan gabe jauts hadi hurbil-hurbila,

Erran leihoan izan haizen erradak ixil-ixila.

Izan ere hunatekoan solas ordainetan bilha.

                              6

Xoria, lo hagolarik, ikharan nagok aldean,

Ez ahal da zorigaitza maite nautenen artean!

Hala balitz, othoi, xoria, berriz herrira heltzean,

Loretto bat nigar batekin pausa zak tonba gainean.

                              7

Xorittoa joan denean hostoan eror denboran

Berriz ethor ez dadien nago beldurrez ikharan.

Ihizlaria hartzen baduk ene xoria segian,

Utzak, othoi, gaixoa libro, berriak ekhar detzadan.