—1868 Sara—

Garibaldi

Jean Landart

Airea: Soldado nintzelarik Jakako mendian

                        1

Gerlan aiphatu bat khantatzera noa

Harrentzat ene boza nahiz den flakoa,

Nola Roman baititu azken balentriak,

Ikhustera zatozte gerlako tokiak.

                        2

Horra Monte Rotondo segidan Mentana,

Hor da bihotza sutan Zesar bigarrena,

Zin egin du goraki Romaz jabetzea,

Edo haren athetan hilik erortzea.

                        3

Bainan, haren lagunak, ez othoi, ez izi,

Kharramitxa bat gabe osorik da bizi,

Beldurra du bakharrik hertzetan barnaxko,

Ez du zenbeit egunez purgarik beharko.

                        4

Garibaldik ezpata gerrian lotzean,

Ezproinak etzituen ahantzi etxean,

Eta nahiz ezpata guti baliatu,

Bai, ezproinen beharra segur izatu du.

                        5

Ikhustean etsaiak balekin jostatzen,

Gure xamar gorria hula zen mintzatzen:

Hauk, iduriz, biziak ditiztek milaka,

Nik ez baitut bat baizik banoha lauhazka.

                        6

Hanitzek uste dute zin egin geroztik,

Etzela behar ihes laxoki gan sutik,

Oi! zer xorokeria! putrun bizitzea,

Hobe baita ezenez bihotz-dun hiltzea.

                        7

Honela Garibaldik ahal du jujatu,

Xistuz etsaien balek dutenean gorthu,

Ixilik erran dio bere buruari:

Ez duk ona musika, Zesar, urrun hadi.

                        8

Garibaldik gaindizka ditu berthuteak,

Baten argiratzeko lanjerean denak,

Emaitea zitzaion erhokeria bat,

Beraz ainhitz zuhurki gan da gibelerat.

                        9

Orai zertan othe da gure gerlaria?

Oraino kokoriko othe da jarria?

Ez altxatu zen, bainan Romaz badu gaindi,

Kanta dezagun, beraz, Biba Garibaldi!