—1865 Sara—

Primadera

An. "Saratarra"

Mariaren zerbitzari gazte baten kantak bere laguneri.

                      1

Urtu dire mendi gainetako elhurrak,

Bai eta garbitu haranetako urak,

Hedoien artetik sortzen da iguzkia,

Guri egortzeko bere argi maitia,

Huna primadera. Oi zer izen eztia,

Zu zare lurreko plazeren ithurria!

          Agur, beraz, primadera,

          Agur, loren sasoin ederra!

                      2

Bethe dire landak mila lore suertez,

Estali arbolak mila aldaxka pherdez,

Hostuen artian xoriñuak gehizan,

Apexak airetan lili freskuen gainean,

Denek primadera dute laudatzen baltzan,

Denek amodioz erraiten kantuetan,

          Agur, agur, primadera,

          Agur, loren sasoin ederra!

                      3

Gizon nekatzaile hau ez duzu ikhusten,

Lur erdiratua izerdiz du bustitzen,

Iguzki minian hari da leherturik,

Bekokia ilhun, kopeta zimurturik...

Bainan laster huna non dagon itzalean

Ezagutzarekin diolarik bihotzean,

          Agur, agur, primadera,

          Agur, loren sasoin ederra!

                      4

Artzaina mendian bildotxaren aldean,

Bildotxa larrean amaren errapean,

Etzinik dagotzi goxoki larrainean:

Urtaldiak belhar franko du aintzinean,

Zer du bada eskas? Kasik zoramendutan

Artzain dohatsuak dio bolta ter batean.

          Agur, agur, primadera,

          Agur, loren sasoin ederra!

                      5

Bainan guretzat da primadera eztia,

Guretzat atsegin hoberenez bethia,

Guziek orduan, Amaren ohoretan

Lore ederrenak biltzen tugu phentzetan,

Eta arratsean aldarerat jitian,

Bozkariorekin kantatzen maiz bidian.

          Agur, agur, primadera,

          Agur, loren sasoin ederra!

                      6

Bai laborariak eta hiriko jendiak,

Artzainak mendian, eskoletan haur gaztiak,

Larrean bildotxak, haranean liliak,

Harroka tartian ur xirripa garbiak,

Primadera dute lorietan ikhusten,

Denek mila gisaz errepikan kantatzen,

          Agur, agur, primadera,

          Agur, loren sasoin ederra!