—1865 Sara—

Eria ezagutzaz bethea errexinoletarentzat

Jean Baptiste Larralde

              1

Kantarien errege!

Hire kantatzeko

Gai denik nor daiteke

Hitaz beraz kanpo?

Geroztik, itsumendu

Zerbait othe dut nik?

Ez, eskertiak ez du

Neurritzen indarrik.

              2

Modestiaz bethea,

Gabaz duk kantatzen,

Unhaturik jendea

Lo denean jartzen.

Hik uste duk bakharrik

Haizel'atzarria,

Erne zagok hargatik,

Khexu den eria.

              3

Bai, erne zagok eta

Oi! ohatze-pean!

Sasitik hire kanta

Hasten dukanean,

Ordutik ene minak

Zaizkidak ixiltzen,

Eta gau luzeenak

Labur iruditzen.

              4

Maiteaz orhoiturik,

Hago hasperenez,

Hurbil izanagatik,

Gabaz ikhusten ez,

Ai! nahiz agian hiri

Lagun itzalia,

Kanta, kanta zak bethi,

Ez ahantz eria.

              5

Batzuetan gorago

Duk altxatzen boza,

Orduan urrunago

Duk senti esposa:

Oi! aphal, berdin gora,

Zoin den hunkigarri!

Maiz zohak bihotzera

Handik dena jalgi.

              6

Zertako primaderak

Ez iraun bethiko!

Iphar goxo, loreak,

Bakharrik lekhuko!

Laster (zorigaitzean!)

Denboraren ihes,

Ganen haiz ni ohean

Utzirik nigarrez.

              7

Adios! bizi banaiz

Heldu den urthean,

Othoi, phausatuko haiz

Ohiko tokian,

Lanjeretik han urrun,

Ta hurbil maithea,

Kantatuko duk legun,

Emadak fedea.