—1864 Sara—

Hiriarthen lehenbiziko garaitia

Zohiola Berri

                                Hil, hil aldia dugu gauden mendekari

Dechepare (Iberia)

Airea: Perkainen kantua

                      1

Urreaz gosetuak, Erroma hiritik,

Etsaiak jin zaizkigu, begiak uherik,

Arthaldetan otsoa nola den ikhusi!

Gure gainera bardin zorrotzik erori. (bis)

                      2

Hiriak erre tuzte, bazterrak funditu,

Harmak gure odolaz maizegi gorritu,

Haika, herriak haika, harmatuz haizkorez

Urre biltzaile hoiek anbilka hil hotzez (bis).

                      3

Hara, hara han dira, harmez estalirik,

Milaka janzten dira mendi gerendetik,

Goazen, goazen, gudura ximixtak iduri,

Hil, hil, aldia dugu, garen mendekari. } (bis)

                      4

Jo hor, jo hemen eta alde guzietan,

Leher eta sarraska haizkor azpietan,

Zeha, zeha, ostika, burdin ekarleak,

Egun suntsi detzagun odol ixurleak. } (bis)

                      5

Jo, jo, nehori barka eztiozozue,

Heriotza eskuez erein ezazue,

Jo, jo, bethi, jadanik urratu dirade

Iziturik iheska abiatzen dire. } (bis)

                      6

Lasterka hor dohatzi, zaldunak jarraiki,

Matxeta zorrotzekin buruak ebaki.

Non zaizte erromatar agintari onak?

Non gure herritarren espantu gizonak? } (bis)

                      7

Non dire zuen oste atzo hiri ederrak!

Non ezin garaituzko gerlari zaharrak!

Han dira ordakian odolez igeri,

Bizirik ezta nehor bakar bat ageri. } (bis)

                      8

Hain ongi ibilirik zazpi oren huntan

Unhatuak daude erredol azpitan,

Bihar goizik, belek hila dute joko,

Oste eder hetarik bat ez higituko. } (bis)