—1864 Sara—

 

Solferinoko itsua

 

M.A. Salaberri

 

Airea: Bard'arratsean ametsetarik boz bat entzun dut ederrik.

 

                              1

Harmen hartzera deitu ninduen gazterik zorte etsaiak,

Urrundu nintzen, herrialderat itzuliz usu begiak,

        Itzuliz usu begiak.

 

                              2

Zorigaitzean baitut ikusi Solferinoko hegia!

Alferretan dut geroztik deitzen iguzkiaren argia,

        Iguzkiaren argia.

 

                              3

Nihoiz enetzat ez da jaikiren goizeko argi ederra,

Zeru gainetik nihoiz enetzat dirdiraturen izarra,

        Dirdiraturen izarra.

 

                              4

Bethiko gaua (gau lazgarria!) begietara zait jautsi,

Ene herria, ene lagunak nihoiz ez behar ikusi...!

        Nihoiz ez behar ikusi!

 

                              5

Ene amaren begi samurrak bethiko zaizkit estali,

Maiteñoaren begithartea behin bethiko itzali...

        Behin bethiko itzali!

 

                              6

Ez aipha niri landa hegitan sortzen den lili ederra,

Othoi ez aipha ur axalean arinik dohan ainhara,

        Arinik dohan ainhara.

 

                              7

Larrainetako haritz, gaztaina, mendietako ithurri,

Horiek oro enetzat dire amets histu bat iduri,

        Amets histu bat iduri.

 

                              8

Herriko bestan, gazte lagunak kantuz plazara dohazi,

Eta ni beltzik, etxe zokhoan, irri egiten ahantzi!

        Irri egiten ahantzi.

 

                              9

Oraino gazte, gogoz ez hoztu, eta biziak lotsatzen...

Dohabea! zer eginen dut Jaunak ez banau laguntzen?

        Jaunak ez banau laguntzen?

 

                              10

Ai aski hola! Jainkoa, barka! begira zure haurrari,

Kontsolamendu zerbait emozu, noizbait duzun urrikari,

        Duzun noizbait urrikari.

 

 

 

 


Anton Abbadiaren Koplarien Guduak

 


www.susa-literatura.eus