—1860 Urruña—

Itsasoa miriku

Jean Baptiste Larralde

            1

Egun bat du, bakharrik

Naizela munduan,

Herioa, jadanik

Dabilkat ondoan,

Oi! eritasun triste,

Sobra lakhetua,

Hik naukak horren gazte

Hemen ezindua.

            2

Miriku hoberenez,

Naiz inguratua,

Mila artha samurrenez,

Amak lagundua,

Bainan jakintasuna

Guti baliatzen,

Bai! nere azken orena

Hari da hurbiltzen!

            3

Ametsak alde, xoilki,

Ni gan den gabean,

Aurkhitu naiz hobeki

Itsas bazterrean,

Eria sinheskor da!

Ama gazen harat,

Sendatzerik ez bada,

Bederen hiltzerat.

            4

Hurbildu nintzeneko

Donibane alderat

Kasik atze enetako,

Nindagoen bertze bat;

Aire gose bulharrak

Nintuen asetzen,

Suntsitu nere indarrak

Jadanik khausitzen.

            5

Zenbait urhats oraindik,

Eta zait agertzen

Itsasoa, bertzerik

Ez nuen bilhatzen;

Ene minez iduri

Jakintsun jarria,

Bide erdi zait ethorri

Miriku berria.

            6

Hunen ur zilharretan

Ardura ikhusia,

Orai, bozkariotan

Naiz gaitzak utzia,

Bigarren bathaiotik

Ilkhitzen naiz garbi,

Arima lehenetik

Ilkhi bezen berri.

            7

Oi! istudio gabe

Miriku jakina!

Osasunaren jabe

Ni zuk naiz egina,

Bai, nahiz sei mila urthe

Dituzun hondatzen,

Airos, hazkar bazare

Guti naiz harritzen.