—1860 Urruña—

Arrantzailea

Errecarte "Bearritzen"

Airea: Adio, izar ederra

          1

Ni sorthu bezain laster

Ur gaziz hezatu,

Hortakotz dut geroztik

Itsaso maitatu.

Ibiliz gero (berriz)

Maiz igerikatu,

Handitu gabe nintzen

Igel bilhakatu.

          2

Mirestuak zarete

Ene herritarrak,

Hain maiz ez ikhustea

Nola bertze haurrak.

Ni gaztedanik (berriz)

Uraren gainean

Itsasoan aurkhitzen

Nausitasunean.

          3

Nik maizenik herrian

Ditut beltzuriak,

Alde guzietarik

Ilkhitzen etsaiak

Errumes naizela (berriz)

Guziek sinhesten,

Itsasoan aberats

Ni bethi onesten.

          4

Nere ontasunak dire

Xalupa sarea,

Ene lehenak eztu

Bela gabe parea,

Bainan guti da (berriz)

Diote gehienek

Enganatuak dire

Hola diotenek.

          5

Pil soinekoetarik

Eztut dizdiratzen,

Athorraren zilotik

Larrua aizatzen.

Zaparekin (berriz)

Ez nihoiz ikhusi

Hetarik eztute behar

Ni itsasoan nausi.

          6

Hainitzek niri esker

Ongi direnetan

Jaten tuzte arrainak

Bere mahainetan.

Nik atzemaiten (berriz)

Ugotz amorrainak

Hainitz izokinekin

Athun korrokoinak.

          7

Untziak direnean

Haize gaitzez joak

Ageri direnean

Hurbil herioak

Ni laster han naiz (berrriz)

Bihotzez hegaldatzen

Gazterik ikhasi dut

Anaien maitatzen.

          8

Luzaro han denean

Nozbait pulunpatzen

Hurbiltzen naiz eta

Hari jarraikitzen.

Han dire nigarrez (berriz)

Azkarrak baratzen

Eskerretarik izuri

Ni naiz etxeratzen.

          9

Nik hola dut bizia,

Bethi iragaiten

Naizelarik etxetik

Urera joaiten.

Haurdanik gara (berriz)

Itsasoko hartu,

Han aurkhitu naute

Direnak behartu.

          10

Ditudan haur guziak

Ditut eskolatuko,

Itsasoa deneko

Nitaz gabetuko.

Lan hoberena (berriz)

Nik dut ezagutzen

Hura alhor handian

Anaien laguntzen.