—1859 Urruña—

Ume eskergabe baten dolu minak eta erakuspenak

Jean Saubaber

Airea: Hainitz airen gainean

                      1

Laster naiz aiphatzean, laster orhoitzean!

Ama bat nuen ona, higuin bihotzean,

Ikusi dut ilkitzen, ilkitzen mundutik,

Dolu minez betherik, helas! neure gatik!

                      2

Nigarra dut begian bihotza zaurthua,

Neure ama dut eskas hobian sarthua!

Berantxo dut ikasten, oi! zer dudan galtzen!

Bertze amarik ez dut lurrean kausitzen.

                      3

Barka, ama maitea, barka Jainko Jauna!

Urrikitan guzia hemen naiz emana;

Miraila munduari nahi naiz ezarri

Egia handienen erakusle garri.

                      4

Zenbat ni bezalako doluegingarri,

Burhaso hoberenen bihotz lehergarri!

Familetan naiz sartzen , sartzen bizitzetan,

Orotan dut ikusten mina bihotzetan.

                      5

Umeak uste dire ozar bilhakatu,

Bake gozo eztia etxetan da galdu,

Nigarretan urthua doluz bestitua,

Nun nahi da burhaso gaizki dohatua.

                      6

Burhaso onak dire guk ohoratzeko,

Jainkoaz ezarriak umen altxatzeko,

Oi! bihotz gogortasun ez ohoratzea,

Maithagune phurua ezin maithatzea!

                      7

Morthutan ohi dire bestia dorphenak,

Bere amen alderat arren samurrenak,

Bizia dute galtzen amen ez galtzeko,

Ez nuke nahi erran, miraila hartzeko.

                      8

Orhoit zaite, umea, orhoit zure gatik

Zenbat duen pairatu askoren ondotik,

Oinazetan guzia bizia menturan,

Zaituenean amak ekarri munduan!

                      9

Egun osteak ditu auhenez iragan,

Beldurrez herioak zu laster ereman,

Luzerenak gauhetan zu nahiz lagundu,

Bihotz minez bethea zurekilan galdu.

                      10

Athera zarenean haren bulharretik,

Ibiltzen abiatu, handitu ondotik,

Zenbat izerdi, neke zu sokorritzeko!

Nahigaberik gabe, ustez bizitzeko.

                      11

Haren lagun leihala, aita deitzen dena,

Urhundu da etxetik, nahiz zure ona,

Itsasotan herrestan urean pulunpan,

Hola ditu egunak ereman phorrokan.

                      12

Orai, ume gogorra, ez duzu izenik,

Ez baduzu eskerrik ongiak izanik,

Orain baduzu zaurtzen burhaso bihotza,

Zure bihotza duzu horma bezin hotza.

                      13

Zure gatik menturaz doluz bestitua,

Ama duzu hobirat jadan hurbildua!

Ez zare kanbiatzen, urrikitan sartzen,

Oi! bihotz ggoorrena, ama duzu hiltzen!

                      14

Egizu, egin nigar, ume dolugarri,

Horrela xukatzeko nigarrak amari,

Etsenplu emaiteko aldiz munduari,

Itzul Jainko jaunari izan ume berri.

                      15

Gaizkiaren sariak ez heda munduan,

Aski da dohakabe infernuko suan,

Dezazu segi xuxen jaunaren legea,

Zeruan du saria, lurrean bakea.