1859 Urruña
Artzain dohatsua
Pierre Mendibil
1
Etxola bat da ene jauregia,
Aldean sailkatzat hariztegia.
Arthalde bat,
Halakorik ez baita hanbat,
Bazait niri behar bezenbat.
Ai! etzait itsusi!...
Ni naiz etxola huntako nausi!
2
Goiz-arratsak bethi deskantsu ditut,
Deuseren beldurrik nihondik ez dut,
Hemen nago
Errege baino fierrago,
Nik zer behar dut gehiago?
Ha! ez da itsusi...
Etxola huntan Piarres nausi!
3
Goizetan jaikirik argialdera,
Igortzen ditut ardiak larrera,
Eta gero
Itzalpean jarririk nago:
Nor da ni baino urusago
Ai! etzait itsusi!...
Ni naiz arthalde huntako nausi!
4
Aitorensemeak, gazteluetan,
Bihotzak ilhunik daude goguetan.
Alegera,
Nik ez dut denbora sobera.
Kantuz nabila gain-behera.
Ai! etzait itsusi...
Etxolan nor da ni baizen nausi!
5
Jan onegiak barnea betherik,
Aberatsak nihoiz ez du goserik,
Eta bethi,
Ene trenpuaz da bekhaizti,
Diruz ez baitaite erosi,
Ha! ez da itsusi...
Etxola gazteluaren nausi!
6
Noizbait Jaunari nik damu eginik,
Igortzen banindu aberasturik...
Zorigaitzez
Hesturik ninduke bihotzez,
Ene etxola hunen minez,
Jauna, barkha niri,
Utz nezazu etxolako nausi!