—1858 Urruña—

Justizia eta egia inork ez nai lurrean

Jose de Vera "Ezkerra"

Airea: Au da ikazketako &

                1

Beinbetan justizia eta egia

Agertu ziran baltsan, lagun argia,

      Bai ungia,

Ihestu zitzaizkoten denetan aurrak,

      Etsi aurrak,

Ortzak irrikan jarri nausi biurrak.

                2

Agertu ere ziran ungi biltzeko,

Zituzten itxurekin, eun sistako

      Eta ostiko.

Egia biluzirik oinetik buru,

      Bere inguru

Justizia gordina ilhun bepuru.

                3

Etzioten aterik inon ideki,

Naiz zuten egiten otoitz beroki

      Inor ez uki!

Nora jo etzakiten, etzuten surik,

      Ez aterberik.

Ote zan gaizkiago amen umerik?

                4

Gizon gaxo batzuen egiak kaustu

Noiz ere unatua baitzan gelditu,

      Ark zuen artu.

Dena ere zan gizon arras murritza

      Ja ezin mintza,

Udetan intza bezain herio itsa.

                5

Justiziak ez kaustu inor oberik,

Lurreko ezkin denak xekien jorik

      Loak utzirik,

Juan du zan azkenean bere etxerat

      Adiunderat (Tribunalerat),

Angotz egina zala adirazterat.

                6

Egin zuen sartzea letrak eskuan

Bere izena larri paper buruan,

      Tinta autuan,

Juez jakinek zuten galdez unatu,

      Itzulikatu,

Ondoan bere nausi ez naikatu.

                7

Letrek bezala itzek erakustean

Nor zan sortu naia hekin artean

      Denek batean,

Sudurraren gainerat etsiz atea,

      Gakoz betea,

Sarjentuaz egorri andik juatea.

                8

Etzuten inolare aren tokirik,

Zurtziak ere ez nai urbilatzerik,

      Argi berririk,

Juan bear izatu zan beraz zerurat,

      Bear tokirat!

Etsituz etortzea inoiz lurrerat.