—1858 Urruña—

Aberatsa

Etchebehere

                1

Iguzkiak zeu oro arintzen,

Bere argiz izarrak goibeltzen,

Bainan lurra untza urrek argitzen,

Aberatsa orok isentsatzen.

                2

Heldu zaizko etsaiak agurrekin,

Erromesak saski gaphoinekin,

Bestaleak sabel erdi bethekin,

Aberatsa ona beharrekin.

                3

Hura nahi aixkide zikhoitzenak

Haren beldur ohoin handienak,

Hari agur langile hoberenak,

Aberatsei bide mainguenek.

                4

Gatz darite solas ergeletarik,

Izpiritu begi eritarik,

Emetasun elkhor beharritarik

Aberatsik nihon burokarik.

                5

Bastartentzat eztai berri ematen,

Aita goibel errexki ahanzten,

Seme bada urredun jaun egiten,

Aberatsa itzalek ez bozten.

                6

Gerlari da ikusi gabe sua,

Gerthaminek ez kausten itsua,

Sehaskatik aitoren semetsua,

Aberatsa nihoiz zorritsua.

                7

Hoberen da bethi aitzaindaritzat

Ez hartua nihoiz ohoin batentzat

Ikusia hainitzez kristau ontzat,

Aberatsek urre eskolatzat.

                8

Ibil bitez artha handiz bidetan!

Oro beldur hekin ilkhitzetan,

Mafrundia hekintzat hirriskuetan,

Aberatsek miriku orotan!

                9

Poker zonbait zaiotenean jauzten,

Domistecon hauzoek erraten,

Gapheluak burutarik erausten,

Aberatsei guziak onhesten!

                10

Min ttipi bat dutenean hortzetan,

Sobera jan azken bazkaritan,

Andre oro mokanesak eskutan,

Aberatsak nausi erliketan!

                11

Bego Jauna makhurren xuxentzerat,

Nor non zer den behin agertzerat,

Oro gare jautsi behar hobirat.

Aberatsak beira beatzalderat.