—1856 Urruña—

Khantak laur phonduko airean eliza phestez

Jean Iribarnegaray, hazpandarra

                      1

Anhitz phesta badugu eskal herrietan,

Guziak heldu dira beren denboretan,

Zelebratzen ditugu gure aldietan,

Gostu handia baitu bakhotxak beretan.

                      2

Gure eliza phesta ez da khanbiatzen,

Leheneko legetan baitugu segitzen,

Gure patroin sainduaz garela orhoitzen,

Bihotz onez elizan orok ohoratzen.

                      3

Ahide adiskide guziak etxera,

Gomitatzen ditugu phesta egitera,

Zahar ohatuentzat hura zer plazera,

Familia guzia bildua batera.

                      4

Hilez ala biziez han gira orhoitzen,

Gure pena guziez elgar kontsolatzen,

Phestaren batasuna han dugu kausitzen,

Zahar gazte guziak elgarrez gozatzen.

                      5

Gero libertate bat badugu kanpoan,

Pilotari ederrak plaza publikoan,

Guziak haizu gira halako lekhuan,

Gauza onhestagorik ez baita munduan.

                      6

Beha egoten gira halako phestari,

Gure ahidiekin elhe eta irri,

Zaharren arabera moda ona hori,

Ongi liberti eta ezagutzak berri.

                      7

Soinu eder batekin plaza da arintzen,

Onheski dantza eta nehor ez da galtzen,

Phesta ederragorik hau baino othe zen,

Aita bere semekin ikhusi dut artzen.

                      8

Zortzi pertsu berriak huna Hasparretik

Suietak hartu ditut herriko phestatik,

Alegera nindaite arras bihotzetik,

Primarik balin banu hetaz Urruñatik.