—1855 Urruña—

Eskual herrietan zonbait emazteki

T. Eyheraburu

Airea: Zortzikoa

                    1

Eskual herrietan zonbait emazteki

Edariari dire emanak handizki,

Ohartu ere gabe bizitzeak hola

Ondorio tzarrenak ekhar ditzazkela.

                    2

Halako emazteak non nahi ezagun,

Urguiluak daukate beren ganik urrun,

Lepokoa trebeska, burukoa makur,

Bi begietarikan maiz nigarra segur.

                    3

Arrimu bera dute egon lekuetan,

Zikina putz bat lodi zoko guzietan,

Paretak estaliak irmi arma sarez,

Utziak, duda gabe, han bere ederrez.

                    4

Bainan ez da axola, arta dute hartzen,

Asten zaioteneko barna ahitzen,

Etxian izateaz edari onetik,

Hark baitu ahidura kasatzen barnetik.

                    5

Nola maixko baiditu ahidura horrek,

Barnetikan kexatzen emazte gaxo hek,

Ilun nabarretako edanain medioz,

Belhaunetarik ganak, flako memorioz.

                    6

Egun guziez behar edari freskoa,

Ezti edo garratza nola den gogoa:

Guziak on zaizkote, salbo ur garbia,

Zerbeit gauza onekin nahasi gabia.

                    7

Dathorrena dathorla, dohana dohala,

Naiz zahartzean egin Betri Santsek gerla,

Izaten tuzten sosak irets edarian,

Urdintzeko beldurrez urth'aren barnian.