1855 Urruña
Mundia nola beitu ekhiak argitzen
Filipe Borthiri, Onizepekoa
Asko airetan.
1
Mundia nola beitu ekhiak argitzen,
Emazte honak hala etxia edertzen,
Ala beita dohatsu izanen gizona
Emaztia halako ukhenen diana!
2
Emazte hon zuhurra, grazia handia!
Haren althian ezta deusere urhia.
Harekilan gozoz da gizona biziren,
Zoin haboro dirade biak zaharturen.
3
Ardoari emanik dea emaztia?
Senhar gaxoarentzat, oi zer ahalkia!
Ifernia etxian, laidoak kanpoan,
Harentako bakerik nola daite izan?
4
Hordikerian sarthu den emaztekia
Ezin erran daiteke zoin den itxusia,
Eijerren zena lehen guziz miragarri,
Ardoak ezarten du ihes egingarri.
5
Zer egin da nuizpaizko emazte zilharra,
Arropetan etxian hanbat garbi zena?
Hain indesik, zirtzilik, nontik da elkhitzen?
Zer kanbioa beitu ardoak egiten!
6
Edaliaren etxen ezta ordre hunik,
Eztu hark antsiarik, eztu tenorerik,
Haur gaxoak senharra eztutu beztitzen,
Gosiareki dutu erdietan uzten.
7
Auherretan senharra lanez phorrokatzen
hark irabaz ahala lagunak iresten,
Arte hortan etxia zorrek iroanik
Bera, haurra, senharra ezdeus baraturik.
8
Bizioz mintzatzera emazt-edaliak
Horditzia bezala badutu bestiak.
Ala den edateko, ala den edanik,
Deusetan halakoak eztu baramenik.
9
Sendimentu guziak ardoan ithorik,
Ahalke modestiak hoinpetan harturik,
Bizioan xederik eztu ezagutzen,
Gizon moldegaitzenak dutu gaintitzen.
10
Emaztia ez fida beraz ardoari,
Etxekitzen bazira prestutarzunari,
Maite batuzu haurrak, senharra, etxia,
Ura izan dadila zure edaria.