1999ko uztailak 19
INON IZATEKOTAN
Inon izatekotan hemen naiz,
hitz aldrebes-nahi hauetan,
bizia iraintzeko saio hauetan,
poesian.
Gainerakoan ez naiz
izan beharrekoa baino,
ezinbeste huts.
Hau ere, alabaina,
itsuskeria munstrokara hau,
matxinada lirdingatsu hau,
poesia,
lehen uste ez nuen arren,
neuk hala nahi ez izan arren,
bizia da.
Zakar, aldrebes eta gaiztoena ere,
inon denik poesiarik pozoitsuena,
odol garbi barneratzen du
biziak bere zainetan.
Izatekotan heriotza dateke
biziaren aurkako borrokan
poesiaz haratagoko arma bakarra.
Baina hori ere hain du berea biziak!
* * *
Poesia nia da; nia oihuka, orroka, oldarrean; nia biluzik, izan beharraren, ezinbestearen, historiaren, herriaren, familiaren, adiskideen, inguruaren arropak urratu eta erauzita; nia, poeta, gizakiarengandik aske.
© Juan Luis Zabala