XCII
Txorittua nurat hua 1
(Zuberoakoa)
Txorittua, nurat hua bi hegalez airian,
Espainalat juaiteko elhürra düt2 bortian,
Algarreki juanen gütük elhürra hurtzen denian.
San Josefen ermitha desertian gora da,
Espainalat juaiteko han da gure3 pausada,
Gibelerat so'gin eta hasperenak ardura.
Hasperena, habil hua maitiaren borthala,
Bihotzian sar akio hura eni bezala,
Eta gero erran izok nik igorten haidala.
Baratzian erramü, borogatiak erran dü,
Oraiko muthil gaztetan eztela behar fidatü,
Ni gaxua fidatü, trunpatürik baratü.
Baratzeko ezpela, hire libreia ederra,
Galdu diat esparantxa ezpenaite kuntsola,
Haregatik banabilak mündian alagera.
Amurio, amurio, nahi dienak har diro,
Harekilan bizi denak plazer güti har diro,
Nik aldiz erran diruat sekülakoz adio.
[1] ODS / AB, ff. 131-132. Aldaera f. 23 gainmarratua. Michel, 327-334, soilik lehenbiziko hiru bertsoak. Bertsomoldea: A 15 A 15 A 15.
[2] Duk, f. 23.
[3] Ene, f. 23.